برای تولید پشم، تولیدکنندگان موهای حیوانات را برداشت کرده و آنها را به نخ تبدیل میکنند. سپس این نخ را به لباس یا سایر اشکال منسوجات میبافند. پشم به دلیل دوام و خواص عایق حرارتیاش شناخته شده است؛ بسته به نوع مویی که تولیدکنندگان برای تولید پشم استفاده میکنند، این پارچه ممکن است از اثرات عایق طبیعی که حیوان تولید کننده مو را در طول زمستان گرم نگه میدارد، بهرهمند شود.
در حالی که انواع ظریفتر پشم ممکن است برای تولید لباسهایی که مستقیماً با پوست در تماس هستند استفاده شوند، استفاده از پشم برای لباسهای بیرونی یا سایر انواع لباسهایی که مستقیماً با بدن در تماس نیستند، بسیار رایجتر است. به عنوان مثال، بیشتر کت و شلوارهای رسمی جهان از الیاف پشمی تشکیل شدهاند و این پارچه معمولاً برای تولید ژاکت، کلاه، دستکش و سایر انواع لوازم جانبی و پوشاک نیز استفاده میشود.
