تولیدکنندگان برای تولید پشم، موهای حیوانات را برداشت کرده و آنها را به نخ می‌چرخانند.سپس این نخ را به لباس یا دیگر اشکال منسوجات می‌بافند.پشم به دلیل دوام و خواص عایق حرارتی آن شناخته شده است.بسته به نوع مویی که تولیدکنندگان برای تولید پشم از آن استفاده می کنند، این پارچه ممکن است از اثرات عایق طبیعی بهره مند شود که حیوانی را که مو تولید کرده در طول زمستان گرم نگه می دارد.
در حالی که از انواع ظریف‌تر پشم برای تولید لباس‌هایی که مستقیماً با پوست تماس دارند استفاده می‌شود، یافتن پشمی که برای لباس‌های بیرونی یا سایر انواع لباس‌هایی که تماس مستقیم با بدن ندارند، بسیار رایج‌تر است.به عنوان مثال، بیشتر کت و شلوارهای رسمی دنیا از الیاف پشمی تشکیل شده است و از این منسوجات معمولاً برای ساخت ژاکت، کلاه، دستکش و انواع دیگر لوازم جانبی و پوشاک استفاده می شود.
