شارمون لبی نویسنده و متخصص مد پایدار است که در مورد تلاقی محیط زیستگرایی، مد و جامعه BIPOC مطالعه و گزارش میدهد.
پشم پارچهای برای روزهای سرد و شبهای سرد است. این پارچه مربوط به لباسهای بیرون از منزل است. این پارچه نرم و پفدار است و معمولاً از پلیاستر ساخته میشود. دستکش، کلاه و شال گردن همگی از مواد مصنوعی به نام پشم گوسفند قطبی ساخته شدهاند.
مانند هر پارچه معمولی، میخواهیم بیشتر بدانیم که آیا پشم گوسفند پایدار در نظر گرفته میشود و چگونه با سایر پارچهها مقایسه میشود.
پشم در ابتدا به عنوان جایگزینی برای پشم ساخته شد. در سال ۱۹۸۱، شرکت آمریکایی مالدن میلز (که اکنون پولارتک نام دارد) رهبری توسعه مواد پلیاستر برسخورده را بر عهده گرفت. آنها از طریق همکاری با پاتاگونیا، به تولید پارچههای با کیفیت بهتر که از پشم سبکتر هستند، اما همچنان خواصی مشابه الیاف حیوانی دارند، ادامه خواهند داد.
ده سال بعد، همکاری دیگری بین Polartec و Patagonia شکل گرفت؛ این بار تمرکز بر استفاده از بطریهای پلاستیکی بازیافتی برای تولید پشم بود. اولین پارچه سبز رنگ بود، رنگ بطریهای بازیافتی. امروزه، برندها قبل از عرضه الیاف پلیاستر بازیافتی به بازار، اقدامات بیشتری برای سفید کردن یا رنگآمیزی الیاف پلیاستر بازیافتی انجام میدهند. اکنون طیف وسیعی از رنگها برای مواد پشمی ساخته شده از زبالههای پس از مصرف وجود دارد.
اگرچه پشم معمولاً از پلیاستر ساخته میشود، اما از نظر فنی میتوان آن را تقریباً از هر نوع الیافی ساخت.
مشابه مخمل، ویژگی اصلی پشم گوسفند قطبی، پارچه پشمی است. برای ایجاد پرز یا سطوح برجسته، مالدن میلز از برسهای سیمی فولادی استوانهای برای شکستن حلقههای ایجاد شده در طول بافت استفاده میکند. این کار همچنین الیاف را به سمت بالا هل میدهد. با این حال، این روش میتواند باعث پرزدهی پارچه شود و در نتیجه گلولههای کوچک الیاف روی سطح پارچه ایجاد شود.
برای حل مشکل پرزدهی، اساساً مواد را «تراشیده» میکنند که باعث میشود پارچه نرمتر به نظر برسد و کیفیت خود را برای مدت طولانیتری حفظ کند. امروزه، از همان فناوری اولیه برای تولید پشم استفاده میشود.
تراشههای پلیاتیلن ترفتالات آغاز فرآیند تولید الیاف هستند. این خردهها ذوب شده و سپس از طریق دیسکی با سوراخهای بسیار ریز به نام اسپینرت (spinneret) با فشار عبور داده میشوند.
وقتی قطعات مذاب از سوراخها بیرون میآیند، شروع به خنک شدن و سفت شدن میکنند و به الیاف تبدیل میشوند. سپس الیاف روی قرقرههای گرم شده به صورت دستههای بزرگی به نام تاو ریسیده میشوند که سپس کشیده میشوند تا الیاف بلندتر و قویتری ایجاد شوند. پس از کشش، از طریق دستگاه چینخورده، بافتی چروکیده به آن داده میشود و سپس خشک میشود. در این مرحله، الیاف به صورت اینچ برش داده میشوند، شبیه به الیاف پشم.
سپس میتوان این الیاف را به نخ تبدیل کرد. رشتههای چیندار و بریده شده از دستگاه کاردینگ عبور داده میشوند تا طنابهای الیافی تشکیل شوند. سپس این رشتهها به دستگاه ریسندگی منتقل میشوند که رشتههای ظریفتری ایجاد میکند و آنها را به صورت ماسوره میچرخاند. پس از رنگرزی، از یک دستگاه بافندگی برای بافتن نخها به صورت پارچه استفاده کنید. از آنجا، با عبور پارچه از دستگاه پرزگیری، پرز تولید میشود. در نهایت، دستگاه قیچی، سطح برآمده را برش میدهد تا پشم تشکیل شود.
PET بازیافتی مورد استفاده برای تولید پشم از بطریهای پلاستیکی بازیافتی تهیه میشود. زبالههای پس از مصرف، تمیز و ضدعفونی میشوند. پس از خشک شدن، بطری به قطعات پلاستیکی کوچک خرد شده و دوباره شسته میشود. بطری روشنتر سفید میشود، بطری سبز سبز باقی میماند و بعداً به رنگ تیرهتری رنگ میشود. سپس همان فرآیند PET اصلی را دنبال کنید: قطعات را ذوب کرده و به نخ تبدیل کنید.
بزرگترین تفاوت بین پشم گوسفند و پنبه این است که یکی از الیاف مصنوعی ساخته شده است. پشم گوسفند به گونهای طراحی شده است که از پشم گوسفند تقلید کند و خواص آبگریزی و عایق حرارتی آن را حفظ کند، در حالی که پنبه طبیعیتر و متنوعتر است. این ماده نه تنها یک ماده است، بلکه الیافی است که میتواند به هر نوع پارچهای بافته یا بافته شود. الیاف پنبه حتی میتوانند برای ساخت پشم نیز استفاده شوند.
اگرچه پنبه برای محیط زیست مضر است، اما عموماً اعتقاد بر این است که از پشم سنتی پایدارتر است. از آنجا که پلیاستر تشکیلدهنده پشم مصنوعی است، تجزیه آن ممکن است دههها طول بکشد و سرعت تجزیه زیستی پنبه بسیار سریعتر است. سرعت دقیق تجزیه به شرایط پارچه و اینکه آیا ۱۰۰٪ پنبه است یا خیر، بستگی دارد.
پشم ساخته شده از پلی استر معمولاً پارچه ای با مقاومت بالا در برابر ضربه است. اولاً، پلی استر از نفت، سوخت های فسیلی و منابع محدود ساخته می شود. همانطور که همه ما می دانیم، پردازش پلی استر انرژی و آب مصرف می کند و همچنین حاوی مواد شیمیایی مضر زیادی است.
فرآیند رنگرزی پارچههای مصنوعی نیز بر محیط زیست تأثیر میگذارد. این فرآیند نه تنها آب زیادی مصرف میکند، بلکه فاضلاب حاوی رنگهای مصرف نشده و سورفکتانتهای شیمیایی را نیز تخلیه میکند که برای موجودات آبزی مضر هستند.
اگرچه پلیاستر مورد استفاده در پشم زیستتخریبپذیر نیست، اما تجزیه میشود. با این حال، این فرآیند قطعات پلاستیکی کوچکی به نام میکروپلاستیک به جا میگذارد. این مشکل نه تنها زمانی که پارچه در محل دفن زباله قرار میگیرد، بلکه هنگام شستن لباسهای پشمی نیز وجود دارد. استفاده مصرفکننده، به ویژه شستن لباس، بیشترین تأثیر را بر محیط زیست در طول چرخه عمر لباس دارد. اعتقاد بر این است که حدود ۱۱۷۴ میلیگرم میکروفایبر هنگام شستن ژاکت مصنوعی آزاد میشود.
تأثیر پشم بازیافتی اندک است. انرژی مورد استفاده توسط پلیاستر بازیافتی ۸۵٪ کاهش مییابد. در حال حاضر، تنها ۵٪ از PET بازیافت میشود. از آنجایی که پلیاستر الیاف شماره یک مورد استفاده در منسوجات است، افزایش این درصد تأثیر عمدهای در کاهش مصرف انرژی و آب خواهد داشت.
مانند بسیاری از چیزها، برندها به دنبال راههایی برای کاهش تأثیرات زیستمحیطی خود هستند. در واقع، Polartec با ابتکار جدیدی در این زمینه پیشرو است تا مجموعههای نساجی خود را ۱۰۰٪ قابل بازیافت و زیستتخریبپذیر کند.
پشم همچنین از مواد طبیعیتری مانند پنبه و کنف ساخته میشود. آنها همچنان همان ویژگیهای پشم گوسفند فنی و پشم را دارند، اما کمتر مضر هستند. با توجه بیشتر به اقتصاد چرخشی، احتمال استفاده از مواد گیاهی و بازیافتی برای ساخت پشم بیشتر میشود.
زمان ارسال: ۱۴ اکتبر ۲۰۲۱