Cały proces – od przędzy, przez tkanie, po farbowanie!

Opalanie: Wypalanie kłaczków na powierzchni tkaniny w celu jej wyczyszczenia i upiększenia, a także zapobieganie nierównomiernemu farbowaniu lub wadom druku, które mogą powstać w wyniku obecności kłaczków podczas farbowania lub drukowania.

Usuwanie klejonki: usunięcie klejonki z szarej tkaniny oraz dodanych środków smarujących, zmiękczaczy, zagęszczaczy, konserwantów itp., co jest korzystne dla późniejszego procesu gotowania i wybielania.

Wytapianie: usuwanie naturalnych zanieczyszczeń z szarych tkanin, takich jak substancje woskowe, pektynowe, substancje azotowe i niektóre oleje itp., tak aby tkanina miała pewien stopień absorpcji wody, co ułatwia adsorpcję i dyfuzję barwników podczas procesu drukowania i farbowania.

Bielenie: usuwa naturalne pigmenty z włókien i naturalne zanieczyszczenia, takie jak łuski nasion bawełny, nadaje tkaninie niezbędną biel, a także poprawia jasność i efekt barwienia.

Merceryzacja: W wyniku obróbki skoncentrowanym wodorotlenkiem sodu uzyskuje się stabilny rozmiar, trwały połysk i lepszą zdolność adsorpcji barwników, a także poprawia się właściwości fizyczne i mechaniczne, takie jak wytrzymałość, wydłużenie i elastyczność.

2.Rodzaje powszechnie stosowanych barwników

Barwienie bezpośrednie: Barwnik bezpośredni to barwnik, który można podgrzać i zagotować w środowisku obojętnym lub lekko zasadowym, aby bezpośrednio zabarwić włókna bawełny. Charakteryzuje się on wysoką bezpośredniością w stosunku do włókien celulozowych i nie wymaga stosowania barwników chemicznych do barwienia włókien i innych materiałów.

Barwnik reaktywny: Jest to barwnik rozpuszczalny w wodzie, zawierający aktywne grupy w cząsteczce, które w warunkach słabo zasadowych mogą kowalencyjnie wiązać się z grupami hydroksylowymi w cząsteczkach celulozy. Trwałość barwników reaktywnych w ciągu dnia jest zazwyczaj lepsza. Po całkowitym wypłukaniu i uniesieniu na wodzie, odporność na mydlenie i tarcie jest wysoka.

Barwniki kwasowe: Są to rozpuszczalne w wodzie barwniki z grupami kwasowymi w strukturze, barwione w środowisku kwaśnym. Większość barwników kwasowych zawiera sulfonian sodu, który jest rozpuszczalny w wodzie, ma jasny kolor i pełne spektrum barw. Stosuje się je głównie do barwienia wełny, jedwabiu, nylonu itp. Nie barwią one włókien celulozowych.

Barwniki kadziowe: Barwniki kadziowe są nierozpuszczalne w wodzie. Podczas barwienia należy je zredukować i rozpuścić w silnie alkalicznym roztworze redukującym, aby utworzyć leukochromatyczne sole sodowe do barwienia włókien. Po utlenieniu powracają do nierozpuszczalnych laków barwnikowych i utrwalają je na włóknach. Zazwyczaj są zmywalne, a ich odporność na światło jest wyższa.

Barwniki dyspersyjne: Barwniki dyspersyjne mają małe cząsteczki i nie zawierają w swojej strukturze grup rozpuszczalnych w wodzie. Są one równomiernie rozprowadzane w roztworze barwiącym za pomocą dyspergatorów. Bawełna poliestrowa barwiona barwnikami dyspersyjnymi może być barwiona na włókna poliestrowe, włókna octanowe i włókna poliestrowo-aminowe, stając się specjalnym barwnikiem do poliestru.